Spotykając się z nauczycielami w wielu miejscach Polski w jednym zazwyczaj celu, czyli po to aby przeprowadzić szkolenie-warsztat na temat planu daltońskiego, zdajemy sobie sprawę z tego, że nie zawsze placówka stanie się za kilka lat szkołą czy przedszkolem daltońskim. Najważniejsze, aby dać kolejnym osobom możliwość skorzystania z osiągnięć Helen Parkhurst i edukatorów, którzy później rozszerzali możliwości pracy tą metodą dostosowując ją do współczesnych czasów.

W czasie pobytu w Polsce Roela Roehnera, Prezydenta Fundacji Dalton International, który przyjechał na zaproszenie Polskiego Stowarzyszenia Dalton odbyło się wiele spotkań i wykładów. Jeden z nich miał miejsce w Warszawie 22 listopada 2015 roku, na Akademii Pedagogiki Specjalnej, a uczestnikami była grupa studentów studiów podyplomowwych, których kierownikiem jest dr Ewa Lewandowska.

Po 5 latach od momentu pojawienia się książki Roela Roehnera i Hansa Wenke „Pedagogika planu daltońskiego” można zacząć podsumowywać te bardzo ciekawe dla polskiej edukacji lata. Rozwój ruchu daltońskiego w Polsce zbiegł sie w czasie z szeroko zakrojoną akcją w polskich szkołach związanych z indywidualizacją nauczania.

Ocenianie kształtujące w planie daltońskim na przykładzie daltońskiej Szkoły Podstawowej im. Mieczysława Czychowskiego w Dzbeninie Zmieniająca się rzeczywistość wymaga adekwatnych zmian w zakresie edukacji, a jak wiadomo z efektywną edukacją wiążę się właściwa ocena postępów dziecka w zakresie przyswajanej wiedzy i nabywanych umiejętności.

Mając na myśli przestrzeń edukacyjną w placówce szkolnej czy przedszkolnej oczami wyobraźni widzimy salę lekcyjną. To co najbardziej rzuca sie w oczy w holenderskich szkołach daltońskich to staranne planowanie przestrzeni, w której dziecko jest najważniejsze. Sale przeznaczone są głównie dla 24 – 25 osób, w których poustawine są różne ławki – czesto jednoosobowe, które łatwo ustawić jest w większe grupy o dowolnej liczbie.