Karnawał to nie tylko czas pląsów i tańcowania. Dzieci z Samorządowego Przedszkola nr 2 w Szubinie przekonały się, że czas zabawy można połączyć z konstruktywną pracą, w której rozwijanie  samodzielności oraz umiejętności współpracy będzie podstawą harców i fetowania. Na zorganizowanym Balu Daltońskim pod nazwą „W zdrowym ciele dobrze zorganizowany duch” dzieci odziały się w ubrania  kolorów dni tygodnia daltońskiego anturażu. Stając w obliczu wykonania zadań, które przyczyniają się do kształtowania prawidłowych nawyków zdrowotnych, odziani w koszulkach o barwie czerwonej, niebieskiej, pomarańczowej, zielonej i żółtej, zapoznały się z etapami przebiegu uroczystości. Każda grupa miała swojego przedstawiciela – „prawą rękę”, która była pomocnikiem i przewodnikiem swoich kolegów. To właśnie owi pomocnicy pokazywali dzieciom ilustracje, rozdawali karty pracy i sprawdzali poprawność wykonania zadań wraz z kontrolowaniem czasu ich realizacji. Dzieci na powitanie zatańczyły „Kaczuchy”, by przywołać atmosferę właściwą dla karnawału, ale zaraz potem przyszedł czas na grupową pracę. Przedszkolaki w zespołach układały z puzzli znaczki dyżurnych oraz zegar daltoński, wyodrębniały chronologicznie plan dnia pobytu w przedszkolu i kolorowały odrysowane dłonie, symbolizujące „prawą i lewą rękę”. Zadania były dostosowane do możliwości dzieci, a na ich wykonanie miały 5 minut. Najważniejsza była w tej sytuacji współpraca, jako podstawowy czynnik sukcesu. Po sprawdzeniu zadań przez wybrane…

Pracując z Uczniami czasami stawiam sobie takie pytania: Który filar planu daltońskiego jest najcenniejszy w edukacji? Który filar jest najbardziej widoczny? Który filar będzie miał największe zastosowanie w przyszłości? I nie potrafię na nie jednoznacznie odpowiedzieć. Zdecydowanie współpraca jest widoczna w życiu codziennym dorosłego człowieka, a w szczególności w pracy nauczyciela, a u Nauczycieli – Daltonek mieni się kolorami. Sierpniowe spotkanie „Lato z planem daltońskim” było inspirujące, pełne emocji , wymiany doświadczeń i czasem nawiązywania znajomości. I choć mogłoby się wydawać, że one pozostaną tylko na facebookowej płaszczyźnie, to okazało się, że Daltonki podjęły współpracę i niestraszne im były kilometry. Z początkiem lutego miałam przyjemność gościć w swojej Szkole Podstawowej nr 7 w Poznaniu trzy Daltonki ze Szkoły Podstawowej w Maszewie Dużym – Joasię Dylewską, Olę Brzozowską i Olgę Szygowską. Wprowadzają One elementy planu daltońskiego w swojej pracy z uczniami w klasach I-III. Zdecydowały się przyjechać do mnie i zaobserwować jak wygląda sala lekcyjna, prowadzone zajęcia – taki cały daltoński dzień w szkole podstawowej. Nasze środowe spotkanie rozpoczęłyśmy, jeszcze bez udziału dzieci, późno popołudniowym spacerem uliczkami Poznania, a zakończyłyśmy w cudownej scenerii Ptasiego Radia – kawiarni , gdzie przy kawie i jagielniku rozmawiałyśmy oczywiście o Daltonie. Wzajemnych pytań i odpowiedzi nie było końca. Następnego dnia w czwartek spotkałyśmy się w Siódemce, gdzie pokazałam im…

,,Jeśli szanujemy dziecko i podążamy za jego możliwościami to może ono zrobić więcej, niż od niego oczekujemy, a wszystko co dziecko potrafi – nauczycielowi zrobić nie wolno” (Helen Parkhurst)   „Promyczki” z entuzjazmem podejmują zadanie samodzielności, odpowiedzialności i współpracy. Włączają się bardzo chętnie do udziału w różne inicjatywy, podejmując rozmaite aktywności. Wzięły udział w projekcie: „Wysyłamy pocztówki w Polskę-przedszkolaki pozdrawiają!”, adresując do 14 przedszkoli z poszczególnych województw listy z opisem historii miasta. Zdobyły Certyfikat Międzynarodowego Programu Codo Week: „Uczymy Dzieci Programować”, podczas zadań projektowały drogę dla ozobota w zespole, a także kodowały na dywanie.  Planując i realizując zadania, kształtowały w sobie potrzebę eksperymentowania, stawiania pytań i wnioskowania. Rozwijały spostrzegawczość, wnioskowały, rozwijały umiejętność pracy zespołowej i projektowej. Brały udział w konkursie ogólnopolskim z EduSense„100- lecie Odzyskania Niepodległości”, kształtując kreatywność i ucząc się analitycznego myślenia, a jednocześnie poznały historię Państwa Polskiego. Istotę w tym zadaniu stanowiła współpraca między dziećmi, gdzie ustalały, w jaki sposób ma być narysowany kod do pokonania trasy przez ozobota, małego robocika. Mata edukacyjna „Kodowanie na dywanie” dała również możliwość zorganizowania działań w parach i w zespole, rozwijając kompetencje matematyczne, społeczne, plastyczne, ułatwiając wprowadzenie podstaw programowania przy użyciu kolorowych kubeczków. Dzieci podczas porannego programu dnia w poniedziałek poznają propozycje…

Wśród wielu kompetencji, które stają się „obowiązkowe” dla współczesnego człowieka, myślenie krytyczne wysuwa się na jedno z pierwszych miejsc, jeśli chodzi o ich ważność. Mówią o nim trenerzy nowoczesnych nurtów edukacyjnych, koncepcji czy po prostu Ci, którym na sercu leży wykształcenie nowego pokolenia Polaków, którzy nie staną się jedynie zapleczem logistycznym Europy. Od kilku już lat, na mapie szkoleniowej, która jest skierowana do świata edukacji, stałe miejsce mają działania  Macieja Winiarka. On również stoi za inicjatywą, której mocno kibicujemy i ją wspieramy, zachęcając do udziału w wydarzeniu pełniąc zaszczytną role patrona medialnego Kongresu:   „TOC dla Edukacji Polska” oraz „Fundacja Thinking Zone” postanowiły powołać cykliczne, coroczne wydarzenie, którego celem jest promocja i edukacja myślenia krytycznego wśród nauczycieli i rodziców. Najbardziej znane narzędzia do rozwoju krytycznego myślenia u dzieci i młodzieży, to narzędzia TOC (Theory of Constraints) autorstwa Eliyahu M. Goldratt’a – edukatora, autora książek, fizyka, filozofa i lidera biznesu. W latach 90. Goldratt założył TOC for Education (TOC dla edukacji) organizację szerzącą idee TOC wśród nauczycieli. TOC obecne jest w 22 krajach na 6 kontynentach. Program TOC dla Edukacji wspiera dzieci i młodzież w procesie nabywania umiejętności; logicznego myślenia, przetwarzania informacji, odróżniania faktów od opinii, określania i wyrażania własnych potrzeb, jasnego komunikowania się z innymi, wytrwałego dążenia do celu i…

Organizujemy biwaki z dziećmi w szkole od 8 lat. Mamy  jesteśmy zawsze we dwie) swoje ulubione zabawy. Wiemy, która z nas czym się zajmie w czasie biwaku (kolacja, śniadanie, sprzątanie, organizacja zabaw, zajęć itp). Jednym słowem biwaki w szkole mamy w małym paluszku 🙂 Ale tym razem było inaczej … już od samego początku założyłyśmy, że będzie to biwak zgodny z założeniami Planu Daltońskiego, który obie pokochałyśmy i od tego roku realizujemy w naszej szkole jako innowacja pedagogiczna! To dla nas także nowa lekcja, której się uczymy. Plan daltoński budowany jest na trzech filarach: samodzielności, odpowiedzialności i współpracy. I tym razem faktycznie wszystko odbyło się inaczej … zgodnie z planem…daltońskim 🙂 Pierwszego dnia szkoły powiedziałam moim klasowym dzieciom, że mam dla nich niespodziankę.. zrobimy biwak!  Wszyscy bardzo się ucieszyli, bo na nasze biwaki czekamy zazwyczaj miesiącami. Następnego dnia powiesiliśmy wielką szarą kartkę i położyłyśmy dużo żółtych karteczek samoprzylepnych. Nasze biwaki zawsze są tematyczne i celowe. Temat pojawił się sam, termin biwaku 14-15. 09.2018, a 15 września to Dzień Kropki, który baardzo lubimy! Więc temat już był. Zaczęliśmy więc od rozmowy o tym co lubimy, a czego nie w biwakach. Co znamy, a co możemy jeszcze poznać. Po tej burzy mózgów…