Wśród wielu kompetencji, które stają się „obowiązkowe” dla współczesnego człowieka, myślenie krytyczne wysuwa się na jedno z pierwszych miejsc, jeśli chodzi o ich ważność. Mówią o nim trenerzy nowoczesnych nurtów edukacyjnych, koncepcji czy po prostu Ci, którym na sercu leży wykształcenie nowego pokolenia Polaków, którzy nie staną się jedynie zapleczem logistycznym Europy. Od kilku już lat, na mapie szkoleniowej, która jest skierowana do świata edukacji, stałe miejsce mają działania  Macieja Winiarka. On również stoi za inicjatywą, której mocno kibicujemy i ją wspieramy, zachęcając do udziału w wydarzeniu pełniąc zaszczytną role patrona medialnego Kongresu:   „TOC dla Edukacji Polska” oraz „Fundacja Thinking Zone” postanowiły powołać cykliczne, coroczne wydarzenie, którego celem jest promocja i edukacja myślenia krytycznego wśród nauczycieli i rodziców. Najbardziej znane narzędzia do rozwoju krytycznego myślenia u dzieci i młodzieży, to narzędzia TOC (Theory of Constraints) autorstwa Eliyahu M. Goldratt’a – edukatora, autora książek, fizyka, filozofa i lidera biznesu. W latach 90. Goldratt założył TOC for Education (TOC dla edukacji) organizację szerzącą idee TOC wśród nauczycieli. TOC obecne jest w 22 krajach na 6 kontynentach. Program TOC dla Edukacji wspiera dzieci i młodzież w procesie nabywania umiejętności; logicznego myślenia, przetwarzania informacji, odróżniania faktów od opinii, określania i wyrażania własnych potrzeb, jasnego komunikowania się z innymi, wytrwałego dążenia do celu i…

Organizujemy biwaki z dziećmi w szkole od 8 lat. Mamy  jesteśmy zawsze we dwie) swoje ulubione zabawy. Wiemy, która z nas czym się zajmie w czasie biwaku (kolacja, śniadanie, sprzątanie, organizacja zabaw, zajęć itp). Jednym słowem biwaki w szkole mamy w małym paluszku 🙂 Ale tym razem było inaczej … już od samego początku założyłyśmy, że będzie to biwak zgodny z założeniami Planu Daltońskiego, który obie pokochałyśmy i od tego roku realizujemy w naszej szkole jako innowacja pedagogiczna! To dla nas także nowa lekcja, której się uczymy. Plan daltoński budowany jest na trzech filarach: samodzielności, odpowiedzialności i współpracy. I tym razem faktycznie wszystko odbyło się inaczej … zgodnie z planem…daltońskim 🙂 Pierwszego dnia szkoły powiedziałam moim klasowym dzieciom, że mam dla nich niespodziankę.. zrobimy biwak!  Wszyscy bardzo się ucieszyli, bo na nasze biwaki czekamy zazwyczaj miesiącami. Następnego dnia powiesiliśmy wielką szarą kartkę i położyłyśmy dużo żółtych karteczek samoprzylepnych. Nasze biwaki zawsze są tematyczne i celowe. Temat pojawił się sam, termin biwaku 14-15. 09.2018, a 15 września to Dzień Kropki, który baardzo lubimy! Więc temat już był. Zaczęliśmy więc od rozmowy o tym co lubimy, a czego nie w biwakach. Co znamy, a co możemy jeszcze poznać. Po tej burzy mózgów…

Chciałabym się z wami podzielić moimi doświadczeniami z lekcji WF  jakie prowadzę w klasie czwartej i piątej. Taka sytuacja:  klasa IV to 23 uczniów – mówiono mi „Ale będziesz miała !” Pierwsze dwie lekcje i się zaczyna :-), dwójka chłopców „testuje” (w innych przypadkach ukochaną) Panią, znamy się przecież z świetlicy (przypis red. : Vitia prowadzi regularnie zajęcia w świetlicy szkolnej, gdzie też wprowada elemeny planu daltonskiego). Totalna demolka. Nic nie pomaga, …, pozostawiam ich, niech się bawią w rogu boiska i działam z resztą. Ale przecież nie mogę się za każdym razem poddawać! Przed trzecią wspólną lekcją postanawiam – coś trzeba zmienić! Pierwsze co przyszło mi na myśl, to jeden z filarów planu czyli SAMODZIELNOŚĆ – przecież to FACECI, a oni najczęściej sami chcą decydować o wszystkim. Plan Daltoński nadjeżdża z pomocą. Kumplami stają się TRZY PACHOŁKI  – czerwony, zielony i żółty. Zaczynam od przywitania i przedstawienia planu lekcji: – Kochani, dzisiaj, WY SAMI! – Kto jest dzisiaj ubrany w czarną koszulkę? – „Ja, ja, ja!” –  trzy ręce nad głową. -Jesteście DYŻURNYMI i moimi pomocnikami – mówię poważnym tonem. Tłumaczę, co będzie się działo i proszę o uważne wysłuchanie  CO JEST TWOIM ZADANIEM. Przedstawiam 3 pachołki  w roli głównej. I CZĘŚĆ…

„Daltonka” skradła nie tylko moje serce – nauczyciela i propagatora planu daltońskiego. Zakochały się w niej również 7-8 latki z którymi już  trzeci rok pracuję według pedagogiki planu daltońskiego. „Moje” dzieciaki uwielbiają gry pod każdą postacią. Od „zerówki” wypełniają one nam czas wolny lub są zaplanowane jako fantastyczna pomoc dydaktyczna rozwijająca logiczne myślenie, współpracę czy umiejętność przegrywania. Zanim zapoznałam się z instrukcją do „Daltonki”,  po prostu dałam dzieciom karty i powiedziałam: Róbcie z nimi, co chcecie. Zaczęli segregować karty kolorami. Potem przyglądali się im uważnie. Dostrzegali takie same oznakowanie kart, jednakże żadne dwie nie były takie same, więc wnikliwie czytali umieszczone teksty. (zdjęcie 1)Podzielili się na grupy kolorów i poukładali w pary. Wówczas przejęłam inicjatywę i rozdałam każdemu kartę refleksji. Pozostawiłam z nią na parę minut. Trwało poszukiwanie odpowiedzi, najpierw samemu, potem dopytywali kolegę. Karty refleksji gry „Daltonka”, w przypadku grupy dzieci pracującej planem daltońskim, pokazują efekty pracy jaką oni dokonali. Dowiedziałam się, że: „plan daltoński sprawił, że są bardziej zorganizowani”, „potrafią współpracować”, „samodzielnie wykonywać zadanie”. Nie mieli problemu ze wskazaniem osób w klasie, które byłyby im w stanie pomóc w dekoracji czy rozwiązywaniu zadań z treścią, co oznacza czerwone światło lub co zrobić, kiedy nie rozumiemy polecenia. Zaskakujące było to,…

To pierwsza z recenzji gry, która pojawi się w sprzedaży po koniec  tego roku. Materiał powstałą po testach, jakie przeprowadziła autorka  recenzji w grupie 6-latków oraz nauczycieli Niepublicznego Przedszkola Szkrabki w Warszawie. Zapraszamy do lektury. Podczas testowania gry z sześciolatkami nie mogłam pozbyć się wrażenia, że jest z nią trochę tak, jak z czytaniem „Małego Księcia”. W zależności od tego, na jakim etapie zaawansowania, zaangażowania i refleksyjności w pracy z planem daltońskim jest nauczyciel- tak poprowadzi zabawy z dziećmi. „Mały książę” odczytany dosłownie nadal jest piękną książką. Warto jednak pokusić się o głębszą interpretację, bo możemy wiele zyskać. „Daltonka” również może być traktowana jak zwyczajna gra karciana. Ładnie wydane karty mogą dzieciom posłużyć m.in. do gry w „Memory”, „Piotrusia”, zabaw w wyszukiwanie szczegółów, układanie rytmów itp. Jednak najbardziej fascynujące i wciągające jest drugie dno tej gry. „Daltonka” została pomyślana jako narzędzie do poznania i utrwalenia filarów planu daltońskiego. W przypadku dzieci z zerówek nie może się to odbyć bez pomocy nauczyciela, choćby z tego powodu, że nie wszyscy jeszcze potrafią czytać. Nie bez znaczenia jest to, że ja testowałam ją z dziećmi, które dopiero zaczynają swoją przygodę z planem daltońskim. Podczas prostych rozgrywek w „Piotrusia” rozmawialiśmy o tym, w jaki…

Zapraszamy serdecznie do zgłaszania swojego uczestnictwa na wiosenną konferencję „Od nauczania do uczenia się – daltońskie inspiracje 2019”. Tym razem spotykamy się w Łodzi, w przestronnych wnętrzach Hotelu Ambasador Premium. UWAGA: opłata nie obejmuje noclegu oraz parkingu, zawiera natomiast udział we wszystkich wykładach w piątek, przerwy kawowe oraz dwudaniowy obiad z deserem w hotelowej restauracji oraz poczęstunek w czasie warsztatów w sobotę. Lokalizacja idealna dla zmotoryzowanych (podziemny parking hotelowy to koszt 4 zł za godzinę) jak i dla tych co korzystają z PKP. Hotel ma też dla uczestników specjalna ofertę cenową, jeśli ktoś zdecydowałby się na nocleg właśnie tam. W pobliżu można też znaleźć nocleg w bardziej atrakcyjnych cenach – np w hotelu Boutique. A jeśli ktoś przyjedzie samochodem to nadal ciekawą ofertę ma Centrum Szkoleniowo-Konferencyjne Uniwersytetu Łódzkiego  . Więcej informacji o programie konferencji i wykładowcach na www.daltonskieinspiracje.pl Szczegóły dotyczące programu konferencji oraz link do zapisów znajdują się na stronie (wystarczy kliknąć w zdjęcie powyżej), a następnie wypełnić pola: Imię i Nazwisko nazwa placówki lub firmy adres mailowyPotem wystarczy kliknąć w KUP BILET i dane uczestnika trafią na naszą listę, a na ekranie pojawią się dane do wpłaty oraz instrukcja związana z fakturami.   Pozdrawiamy   Anna i Robert Sowińscy

Jestem wychowawczynią zerówki szkolnej. Pomyślałam, że podzielę się swoimi pomysłami, tudzież rozwiązaniami przygotowanymi na początek roku szkolnego. Mogą być inspiracją dla innych. Na nową przygodę z 6-latkami przygotowałam im małe prezenty– są to pomalowane kamienie, przywiezione z moich wakacji. Opakowałam je w bibułkę, zawiązałam wstążką. Ukryte w klasie, czekały na dzieci niejako skarby. Ich zadaniem było ich odszukanie. Teraz kamienie mają swoje „imiona” i są dla niektórych towarzyszami w nowym miejscu. Jeśli nie przygotowaliście jeszcze zakresu obowiązków dyżurnych to dzielę się swoją formą. Każdy jest częścią procesu edukacji i jest za coś odpowiedzialny w danym tygodniu. Ja wybrałam 7 obszarów. Nazwałam je i zobrazowałam prostymi rysunkami. U mnie brzmią one następująco: Opiekunowie kredek, ołówków i mazaków; Bohaterowie samotnych zabawek i gier; Strażnicy plecaków i tablicy; Opiekunowie roślin; Przyjaciele książek i ćwiczeń; Stołówkowy patrol; Strażnicy czystej podłogi; Menedżerowie tygodnia (kalendarz). Raz w tygodniu nauczyciel będzie wybierał losowo dzieci do odpowiednich funkcji. Imiona dzieci napisałam w dwóch kolorach: oznaczając samogłoski kolorem czerwonym, spółgłoski niebieskim, tak aby dzieci mogły przy okazji uczyć się tego podziału lub go sobie utrwalać. Kolejną rzeczą jaką chciałam się podzielić jest kalendarz urodzinowy. Wykonany z kolorowych kartek bloku technicznego. Babeczki są miesiącami, na świeczkach umieściłam imiona dzieci, a…

Wszystkie kontakty międzyludzkie opierają się na komunikacji, czyli przekazywaniu i odbieraniu informacji. Może ona przybierać różne formy, wykorzystywać różne nośniki, ale cel zawsze będzie ten sam – zrozumieć i zostać zrozumianym. Od dzieciństwa uczymy się porozumiewać z otoczeniem, wykorzystując środki wyrazu dostępne na danym etapie rozwoju. Poznajemy pojedyncze wyrazy, zaczynamy kojarzyć nazwy z obiektami, uczymy się nazywać uczucia, budujemy coraz bardziej złożone konstrukcje, odkrywamy znaczenia przenośne, aż wreszcie, sami nie wiedząc kiedy, stajemy się pełnoprawnymi uczestnikami procesu komunikacji. Dlaczego, więc, często odnosimy wrażenie, że nie potrafimy przekazać tego, co dla nas istotne? Dlaczego inni zarzucają nam, że nie potrafimy słuchać? Dlaczego mamy wzajemne pretensje o brak zrozumienia? W tym miejscu warto przywołać jedną z kluczowych kompetencji społecznych, jaką jest komunikatywność. Słowo dobrze nam znane, powtarzające się jak mantra i odmieniane przez wszystkie przypadki w każdym ogłoszeniu o pracę. Słowo, na które właściwie nie zwracamy uwagi, składając CV, bo komunikujemy się na co dzień, jesteśmy może mniej lub bardziej „wygadani” czy towarzyscy, ale przecież radzimy sobie w kontaktach z innymi. Wbrew pozorom, sprawa nie jest taka prosta. Komunikatywność, najogólniej mówiąc, to umiejętność jasnego i precyzyjnego wyrażania się, zdolność do słuchania innych i rozumienia ich wypowiedzi, dostosowania formy przekazu do możliwości rozmówcy…

26 maja br. miałam przyjemność podzielić się swoim doświadczeniem dotyczącym planu daltońskiego ze studentami Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji w Poznaniu na II Seminarium Innowacyjnej Praktyki w naukach społecznych będącym pod hasłem Edukacja Alternatywna. Tematem mojego wystąpienia była koncepcja planu daltońskiego, jednakże z naciskiem na samodzielność dziecka w szkole, którą zaobserwowałam. Czy dziecko 6-7 letnie może się samodzielnie uczyć? Tak. Jeśli mu na to pozwolimy. Kiedy mu zaufamy i wsłuchamy się w jego potrzeby. Plan daltoński to nie metoda, nie nauczanie, to sztuka uczenia się. Dziecko staje przed wyborem, czego chce się uczyć i kiedy chce się tego uczyć. W pełni ponosi odpowiedzialność za to, co wybierze i wykona. Pracuje samodzielnie. Czasami zmierzy się z pracą we dwoje lub większą grupą. Zaczyna wówczas współpracować, ale czasami przecież nie wyjdzie, wtedy zadaje sobie pytanie. Dlaczego? Zastanawia się. Dokonuje refleksji. Czasami należy oddać ster i dać możliwość dziecku popłynięcia dalej samemu. Jedni mówią, że plan daltoński to metoda indywidualna pracy ucznia, drudzy że styl życia, mnie przekonuje stwierdzenie, że to wpływ na życie. Czy samodzielność dziecka wygląda w ten sposób?               Z pewnością nie. Zarówno w domu jak i szkole.            …

Drodzy czytelnicy, Najszybciej mijają te dni, które wypełnione są radością, ciekawością, miłością i przyjaźnią.  Takie były 3 dni ostatniego weekendu w Łodzi, na skraju przepięknego Parku Łagiewnickiego, pośród dwustuletnich dębów i uroczych stawów porośniętych rzęsą wodną, w których można było spotkać nawet wodnika :-). Pogoda nas też nie zawiodła, bo nawet gwałtowna ulewa pojawiła się w czasie kolacji i równie szybko znikła pozostawiając odświeżający chłód po całym dniu upalnej pogody. (Zdj. 1  Zaczynamy ) Jeśli ktoś z Was, nie miał okazji uczestniczyć w tym wydarzeniu, to zapraszamy na fanpage  PlanDaltoński, gdzie udostępniliśmy wiele relacji uczestników tego wydarzenia. Nie mam zamiaru namawiać nikogo do zakładania sobie profilu na Facebooku, ale nawet jak nie jest się aktywnym użytkownikiem tego medium, można dowiedzieć się wiele ciekawych rzeczy no i poznać mnóstwo fantastycznych osób. Nie ukrywam, że wiele z nich pojawiło sie właśnie na letniej szkole daltońskiej – jak potocznie nazwaliśmy to spotkanie – dzięki mediom społecznościowym. (Zdj. 2 Wodnik prosto z Moraw) Analizując ankiety ewaluacyjne, wzięliśmy pod uwage wszelkie sugestie, o czym przekonacie się za rok :-).  Jedyne czego nie zmienimy to charakteru wykładów i zajęć warsztatowych. Będą one nadal związane z ideą planu daltońskiego, nie będą one jednak szkoleniem z planu daltońskiego zwłaszcza…