Każdy mniej więcej wie co to znaczy być zdrowym. Każdy chce być zdrowy jak i mieć zdrowe dzieci. Ale co to znaczy mieć grzeczne dziecko?
Czy wiemy jaki komunikat daje nam nauczyciel, kiedy widzimy w zeszycie wpisaną uwagę w stylu „Michał był dzisiaj niegrzeczny” . Najczęściej pojawiają się dwie skrajne reakcje, pierwsza to „Michaaaaał ! coś ty tam narozrabiał, że Pani wpisała ci uwagę do zeszytu?”, lub inna w stylu „Co ta Pani chce od mojego dziecka, przecież on taki grzeczny”. Nie jest łatwo powiedzieć jaka reakcja jest lepsza, wszystko zależy od bardzo wielu czynników:
- czy znamy nasze dziecko na tyle, że wiemy czy jest różnica między zachowaniem w szkole i w domu,
- jak często otrzymujemy podobne komunikaty ze szkoły o naszym dziecku i jak często mają one odzwierciedlenie w rzeczywistości
- czy mamy dobry kontakt z dzieckiem, tzn czy mamy pewność, że zawsze jak jest sytuacja wymagająca wyjaśnienia, jako pierwsze wprowadza taki temat do rozmowy
Co należy zrobić, aby naprawdę wiedzieć jak powinno się zareagować na uwagę nauczyciela o zachowaniu?
Przede wszystkim musimy znać nasze dziecko, tzn wiedzieć jak może postąpić w różnych sytuacjach. Wtedy nasza reakcja będzie jak najbardziej adekwatna do zaistniałej sytuacji.
Jak się do tego przygotować?
Kiedy zaczać wychowywać nasze dziecko tak, aby umiał być cześcią społeczności w jakiej przyjdzie mu funkcjonować?
Co i jak wpływa na nasze dziecko, jakie komunikaty warto wysyłać dziecku już od najmłodszych lat?
Kiedy możemy oczekiwac pewnych zachowań w sytuacjach konfliktowych?
To tylko część pytań, na które staramy się odpowiedzieć w tym odcinku podcastu, przytaczamy przykłady z życia oraz wskazujemy rozwiązania jakie można według nas zastosować w danym momencie. To są nasze doświadczenia i pomysły na to jak reagować oraz kiedy i co wprowadzać w życie dziecka, aby w przyszłości uniknąć tzw problemów wychowawczych.
Zapraszamy do słuchania i oczywiście do dzielenia się komentarzami.
Jeśli spodobała ci się nasza audycja i uważasz, że ktoś z Twoich znajomych znalazłby coś wartościowego dla siebie, wyślij proszę do niego link z tym podcastem.
Materiały, do których odwołujemy się w podcaście:
„Kamyczkowe rady. Program wychowawczy dla dzieci od 3 do 10 roku życia” – Wyd. REA
Poniżej linki do aplikacji na telefonach z Androidem
https://player.fm/series/od-nauczania-do-uczenia-si
Link do iTunes: https://itunes.apple.com/pl/podcast/odcinek-powitalny-001/id1248201200?i=1000386528470&l=pl&mt=2
Można nas znaleźć równiez w aplikacji Podcasty na iPhone, lub po prostu wkleić ten link do jakiegokolwiek czytnika RSS:
https://www.spreaker.com/show/2541328/episodes/feed
Dzień dobry,
Aniu – Robercie ważny poruszony temat, jednak my „dinozaury” ? bardzo różnimy się od współczesnych Rodziców i Dzieci, którym wszystko się należy.
Jednak zgadzam się, że wychowanie to nie swawola, to proces kształtowania dziecka przy mądrym wsparciu dorosłego.
Moim zdaniem dziecko do wszystkiego trzeba przygotować – do życia wśród ludzi też – pokazać mu jak funkcjonujemy w różnej rzeczywistości.
Przede wszystkim na własnym przykładzie – czyli Rodzica, Nauczyciela – Dorosłego.
Nie ma naturalnej wewnętrznej potrzeby to bzdura współczesnego Rodzica, który nie chce, a może nie potrafi wychować swojego dziecka!
Nie ma pojęcia – dziecko chce się bądź nie prawidłowo zachowywać! – po prostu są zasady zachowania i normy obowiązujące, którym trzeba się dostosować.
Maluszki – współczesne dzieci bardzo często nie mają „wypracowanych” przez Rodzinę norm społecznych i przychodząc do przedszkola, nie chcą się przywitać, podać rączki… Co wtedy się dzieje? Niekiedy mama nakłania i denerwuje się, niekiedy nic nie robi, bo sama się nie przywitała – dziecko wycofuje się – nie chce wejść do Sali i mamy problem wszyscy.
U mnie w grupie (3 latki) wprowadziłam poranne witanie się w kręgu z dodatkowymi życzeniami dla wszystkich – to wypowiedziane samodzielnie przez dziecko „miłego dnia” bardzo pomaga nam wszystkim miło zacząć dzień, nawet pojawiają się życzenia „kwiatkowego dnia”, „ tęczowego dnia” i o dziwo nie ma wśród życzeń nieprzyjemnych.
Wszelkie „złe” pojawiające się emocje przepracowujemy „tu i teraz” – rozmawiamy, że to co się zdarzyło było dla mnie nieprzyjemne – uczymy artykułować dzieci co im się nie podoba, co je rani, czego nie chcą, co lubią.
Ustalamy jakie zachowania są nie odpowiednie u nas na grupie – w naszej przedszkolnej Rodzinie. Niejednokrotnie dzieci informują Rodziców jak zachowujemy się w naszej grupie.
Bardzo mnie cieszy fakt, że jak przychodzą Rodzice po dziecko ono go informuje –„Poczekaj posprzątam” – „Dokończę” i niekiedy Rodzic mówi ze smutkiem w głosie; „Jak Wy to robicie?” – odpowiadam po prostu konsekwencja, powtarzalność, zawsze tak samo. To kształtowanie odpowiedzialności, samodzielności i współpracy…. Nasza kolorowa pedagogika!
Dziękuję i dobrego dnia!