Trzecia część wywiadu z Helen Parkhurst to kontynuacja rozmów o jej wyjątkowej drodze zawodowej oraz o rozwijaniu innowacyjnego podejścia do edukacji. Parkhurst, znana jako twórczyni Planu Daltońskiego, dzieli się swoimi doświadczeniami z początków kariery oraz przemyśleniami na temat efektywnego nauczania.
Pierwsze kroki w karierze nauczycielskiej
Helen Parkhurst rozpoczynała swoją karierę jako nauczycielka w jednoizbowej szkole, w czasach, gdy tego typu placówki były powszechne w Stanach Zjednoczonych. Wspomina, jak ważne było dla niej dostosowanie warunków pracy do potrzeb uczniów oraz jak czerpała z własnych doświadczeń, aby uczynić proces nauczania bardziej efektywnym. Parkhurst opowiada, jak ważne było dla niej zrozumienie uczniów i ich potrzeb, co stało się fundamentem dla jej późniejszych innowacji pedagogicznych.
Znaczenie współpracy z uczniami
Jednym z kluczowych momentów w karierze Helen było jej spotkanie z najstarszymi uczniami przed rozpoczęciem roku szkolnego. Zamiast narzucać im swoje metody, zapytała, co chcieliby zmienić w szkole. To podejście, oparte na szacunku i dialogu, zaskoczyło uczniów i pozwoliło Parkhurst zidentyfikować ich rzeczywiste potrzeby. Dzięki temu mogła wdrożyć zmiany, które poprawiły warunki nauki i zaangażowanie uczniów, jak chociażby przekształcenie ustawienia ławek w klasie.
Początki planu daltońskiego
Helen Parkhurst zaczęła stosować elementy, które później stały się częścią Planu Daltońskiego, inspirowana metodami pracy z przydziałami zadań, które znała z opowieści swojej matki. Choć początkowo spotkała się z oporem, jej eksperymentalne podejście szybko zyskało uznanie. Wprowadziła system pracy grupowej oraz indywidualnej, co umożliwiło uczniom bardziej aktywne uczestnictwo w procesie nauki.
Rola „Monitorów” i indywidualizacja nauki
Jednym z najbardziej innowacyjnych pomysłów Parkhurst było wprowadzenie „monitorów” – starszych uczniów, którzy pomagali młodszym kolegom, jednocześnie sami mając czas na samodokształcanie. Ten model nauczania wspierał rozwój samodzielności, odpowiedzialności i współpracy, które są fundamentem Planu Daltońskiego. Ponadto, wprowadzenie wizualizacji poziomów edukacyjnych umożliwiło indywidualizację nauczania, co znacznie poprawiło efektywność procesu edukacyjnego.
Podsumowanie i zapowiedź kolejnej części
Trzecia część wywiadu z Helen Parkhurst ukazuje jej odwagę i determinację w dążeniu do zmiany systemu edukacji, co czyni ją inspiracją dla współczesnych nauczycieli. W kolejnym odcinku wywiadu Parkhurst podzieli się przemyśleniami na temat znaczenia wolności w edukacji i dlaczego była ona kluczowym elementem jej podejścia.
Zapraszamy do śledzenia kolejnych części wywiadu, które przybliżą kolejne aspekty filozofii edukacyjnej Helen Parkhurst.
Poniżej link do wywiadu na YouTube, a jeśli nie chcesz aby ominęły cię kolejne odcinki tej serii, po prostu zasubskrybuj nasz kanał.
